گل بارون هزار روزه - علی باباچاهی

معرفی کتاب گل باران هزار روزه

آغازگر کتاب متن دو گفتگو با علی باباچاهی ست که از روزنامه های شرق و فرهیختگان (سال ۸۹) انتخاب شده اند، انتشار این دو گفتگو مدخل خوبی برای آشنایی با دیدگاه های متأخر باباچاهی در زمینه دنیای شعر امروز او محسوب می شوند.

“علی باباچاهی” شاعر، نویسنده و پژوهشگر معاصر ایرانی، در ۲۰ آبان سال ۱۳۲۱ خورشیدی در کنگان استان بوشهر به دنیا آمد. او دوره‌ی دبستان و دبیرستان را در بوشهر گذراند. در دوره اول متوسطه، به شعر و ادبیات علاقه‌مند شد. در مسابقه ادبی دانش‌آموزی دبیرستان‌های بوشهر و سپس شیراز رتبه اول را به دست آورد. در این دوره شعرهایش در مجلات تهران، با نام مستعار «ع.فریاد» چاپ می‌شد. اما وقتی یکی از شعرهای این شاعر در مجله امید ایران به عنوان «بهترین شعر هفته» به چاپ رسید، شعرهایش را به امضای خودش در مجلات چاپ کرد.
پس از اتمام دوره دبیرستان در بوشهر، حدود سال ۴۰ ـ ۳۹ به دانشکده ادبیات شیراز راه یافت. باباچاهی در این سال‌ها به اتفاق چند تن از دانشجویان، جلساتی ادبی در دانشکده ادبیات شیراز برگزار کرد.
او حدود سال ۱۳۴۵، وارد آموزش و پرورش شد و مدت ۱۸ سال در بوشهر به تدریس ادبیات مشغول شد که بعد از انقلاب در سال ۱۳۶۲ به اجبار بازنشسته شد و اکنون به همراه همسرش “فرخنده بختیاری” و دو فرزندش “غزل” و “بهرنگ” ساکن کرج است.
باباچاهی همواره به عنوان یک ژورنالیست در فضای مطبوعات کشور فعال بوده است و در سال‌های قبل از انقلاب، در مجلات و جنگ‌های معتبر ادبی همکاری مستمر داشت. وی در این سالیان در کنار انتشار مجموعه شعرهای خود، به طرح «شعر پسانیمایی» پرداخت و بعداً به طور گسترده‌تری «شعر در وضعیت دیگر» را مطرح ساخت که بحث‌های زیادی را دامن زد.
در تابستان سال ۱۳۹۰ فیلم مستندی با عنوان “این قیافهٔ مشکوک” پیرامون شعر و حیات شعری علی باباچاهی به طراحی و کارگردانی “وحید علیزاده رزّازی” ساخته شد. همچنین مستندی با نام  “این هم یک شوخی بود” از زندگی و شعر علی باباچاهی در ۱۳۹۳ به کارگردانی “محسن موسوی میرکلایی” تهیه شده است.