مرا تلنگر یادت بس (یادنانه منوچهر آتشی) - محمد ولی‌زاده

در بخشی از این کتاب،‌ نوشتاری از رضا سیدحسینی درباره منوچهر آتشی درج شده که در بخشی از آن آمده است: «آخرین‌بار او را در شبی دیدم که به عنوان چهره ماندگار روی صحنه رفت؛ با همان ناشی‌گری روستایی‌اش. پس از این‌که با بزرگان دست داد، برگشت که برود. صدایش کردند و جایزه‌اش را که فراموش کرده بود بگیرد، به دستش دادند. از یک‌سو جنجال‌ها و تهمت‌ها به او شروع شد و از سوی دیگر شنیدم که برای عمل کلیه به بیمارستان رفته است. دوستان می‌گفتند که خودش هم خبر این جنجال‌ها را شنیده بود. می‌گفت که وقتی از بیمارستان بیرون آمدم، جواب‌شان را می‌دهم. اما مجال نیافت و جواب دادنش به دنیای دیگر ماند که بدون تردید مؤثرتر و قاطع‌تر است.»

این کتاب از سه فصل تشکیل شده است. فصل اول کتاب با عنوان «در شناخت منوچهر آتشی» شامل کتاب‌شناسی منوچهر آتشی و زندگی‌نامه خودنوشت این شاعر است. در فصل دوم نیز نقدها و نوشته‌هایی بر مجموعه شعرهای آتشی از نادر نادرپور، محمدعلی سپانلو، فرشید فرهمندنیا، محمد مختاری، کامیار عابدی، هادی خورشاهیان، محمود معتقدی، حافظ موسوی، بهزاد خواجات، و علیرضا بهنام آمده است.

فصل پایانی کتاب نیز که «به یاد منوچهر آتشی» نام دارد، شامل آثاری از مسعود احمدی، ابوالقاسم ایرانی، علی باباچاهی، سیمین بهبهانی، نوذر پرنگ، رضا پرهیزگار، هوشنگ چالنگی، پرویز خائفی، بهاء‌الدین خرمشاهی، سیمین دانشور، ولی‌الله درودیان، حسین رسول‌زاده، منیرو روانی‌پور، محمدعلی سپانلو، عنایت سمیعی، رضا سیدحسینی، بهمن صالحی، ایرج صف‌شکن، عمران صلاحی، رضا عامری، مصطفی فخرایی، محمدباقر کلاهی اهری، شمس لنگرودی، جواد مجابی، کیومرث منشی‌زاده، ضیاء موحد، م. مؤید، فیروزه میزانی و کیوان نریمانی است.

در بخشی از مقدمه این کتاب آمده است: «مرا تلنگر یادت بس» یادی است از زنده‌یاد منوچهر آتشیِ شاعر، مترجم، منتقد ادبی، ‌روزنامه‌نگار و آموزگاری فروتن و مهربان که نه تنها چند نسل اخیر شعر جنوب، بلکه بسیاری از شاعران مطرح امروز ایران وامدار اویند؛ شاعری که به باور خیلی‌ها شایستگیِ نشستن بر صدر شعر معاصر فارسی را دارد. پس پیش پایش برمی‌خیزیم و به روانش درود می‌فرستیم تا باور کنیم که آتشی با ما و در میان ماست. فراموشش نکرده‌ایم، چرا که «فراموشی نام دیگر مرگ است».